BLOG NUMMER 6
Statiegeld voor Del Pozo
Twee jaar geleden stapte Jeannette op de manager van de AH in Bennekom af en vroeg of St Del Pozo ook eens het goede doel voor de flessenactie kon zijn.
Dat kon maar er waren nog zo’n 24 goededoelen voor ons…
En nu is het zo ver!
Iedereen die een statiegeldfles inlevert bij AH in Bennekom kan ervoor kiezen het statiegeld te doneren aan Stichting Del Pozo!
De actie loopt de hele maand november. We hopen op heel wat donaties voor Yhoseline, Yuliana, Nanetty en ViaLisa
Yhoseline prijkt op de folder. Ze vertelde dat er ook in Bolivia statiegeldacties voor het goededoel zijn, bv voor mensen met kanker. We hebben nog even gekeken of zij en Yuliana Boliviaanse flessen naar Bennekom konden sturen 🙂
Dat was niet helemaal haalbaar dus nu hopen wij op heel veel flessen van iedereen hier in Nederland die Del Pozo een warm hart toedraagt.
Woon je niet in Bennekom en wil je toch bijdragen? Je kunt je flessen bij Ilse, Jeannette of William afgeven. Gewoon doneren kan natuurlijk ook.
BLOG NUMMER 5
Gezien worden
Nanetty heeft de afgelopen maanden heel wat meegemaakt. Ze is gestopt bij ENKO, gestart op een andere school in Bamako, ook daar gestopt en nu stevig aan de studie in Mopti.
Het blijkt niet makkelijk om als meisje uit het noorden te aarden en geaccepteerd te worden in Bamako.
Daar komt bij dat de situatie in Mali met de dag meer gespannen is. Ver weg van je familie zijn geeft dan veel stress. Niet fijn als je je wilt concentreren op het verwezenlijken van je droom en dus schoolwerk.
Ondanks al deze veranderingen staat die droom voor Nanetty als een huis; kinderarts worden.
Jeannette en Ilse zitten samen met Nanetty, haar vader Baba en nog wat andere supporters waaronder Yvon, in een appgroep.
De appgroep maakt direct contact heel gemakkelijk. In het begin waren de berichtjes van Nanetty kort en formeel.
Inmiddels vertelt ze meer, krijgen we een inkijkje in haar leven en zien we haar groeien.
Het contact met ons geeft haar steun. Ze is geen anoniem meisje ergens in Mali.
Ze is een kind met een droom die gezien wordt en er toedoet.
BLOG NUMMER 4
Ik ben 15 jaar, woon in Mopti en ik wil kinderarts worden
In de periode waarin ik, Jeannette, reizen begeleidde kwam ik contact met de Nederlandse Yvonne Gerner. Tijdens een reis door Mali had ze Baba Traoré ontmoet en hij had haar gevraagd samen met hem de allerarmsten in regio Mopti te helpen.
Toen ik Yvonne en Baba voor het eerst in Mali ontmoette, bestond de stichting Rondom Baba nog maar kort.
Enthousiast vertelden beiden erover en over de plannen en dromen die ze hadden.
We onderzochten de mogelijkheid om met groepjes toeristen hun project te bezoeken. Kort daarna stopte ik met werken als reisleidster, maar er bleef een lijntje tussen ons lopen, en ik volgde de groei en fantastische resultaten van Rondom Baba met o.a. Here Bugu in de buurt van Mopti, waar vele mensen een plek vonden om een vak te leren, scholing te krijgen, samen een prachtige plek op te bouwen en respectvol en vredelievend met elkaar
om te gaan.
Toen ik door Ilse en William van der Put gevraagd werd om deel uit te gaan maken van het bestuur van Stichting Del Pozo, had ik toevallig kort daarna een ontmoeting met Yvonne, toen zij in Amsterdam was. Door haar jarenlange verblijf in Mali, had ze direct iemand op haar netvlies die volledig aan de wensen van Del Pozo voldeed: kansarm, slim, doorzettingsvermogen, wèl een basis hebben van onderdak, eten en drinken, maar weinig kansen om verder te leren.
De 15-jarige Nanetty zat op een lokaal lyceum in Mopti, maar door onlusten in de regio en veelvuldig stakingen van de leerkrachten had ze vaker géén dan wel les. Het meisje raakte erg gefrustreerd, en ze zag haar droom om kinderarts te worden in rook en oorlogsgeweld opgaan.
Samen met haar vader heeft Nanetty particuliere lycea in hoofdstad Bamako, zo’n 800 kilometer van huis, bezocht en gekozen voor de ENKO school, om vandaaruit door te kunnen stromen naar een internationale universiteit. Haar doel is om kinderarts te worden in haar geboortestreek, iets waar Del Pozo haar in steunt. Er is echter nog een lange weg te gaan. Een weg met vaak Engels als voertaal, met andere culturen om leren gaan, met mondkapjes dragen, met veel rijkere mensen om kunnen gaan, enz., enz. En dat allemaal ver van huis; welk Nederlands meisje zou dat ‘onze Nanetty’ nadoen? De eerste berichten zijn vooral positief, ook al is het geen gemakkelijke stap. We hebben vertrouwen in haar en steunen Nanetty om haar droom te bereiken. Help je ons haar verder te helpen?
Stichting del Pozo is een ANBI en kan haar werk doen door giften en steun van vrijwilligers. Wil je Stichting Del Pozo steunen? Dat kan! Ga naar www.stichtingdelpozo.nl en zie hoe.
BLOG NUMMER 3
Van droom naar diploma
Vanochtend ontving stichting Del Pozo een appje van Yhoseline, geen tekst, alleen een foto. Een foto van haar diploma!
Eindelijk na 3 jaar studeren en meer dan een jaar bureaucratie is het gelukt, zwart op wit met stempels, handtekening en goedgekeurde foto, het diploma “Licenciado en administración de Empresas” van de Universidad Autónoma Gabriel René Moreno in Santa Cruz de la Sierra, Bolivia.
Meer dan een jaar geleden deed Yhosi haar laatst examen, ontving ze haar cijferlijst met de mededeling dat ze klaar was en haar diploma kon aanvragen.
In Nederland is dat een formaliteit; in Bolivia starten dan de tramites…. Oftewel de formaliteiten, de lange, vaak schimmige weg van loket naar kopieerapparaat naar loket naar fotograaf naar loket… allemaal om het officiële papiertje te ontvangen. Zonder het officiële papiertje kun je wel solliciteren, maar durven bedrijven je niet aan te nemen.
Nu ligt dat allemaal achter haar en kan Yhosi eindelijk op zoek naar een baan!
Na het appje hebben we natuurlijk ook nog met elkaar gesproken. Samen teruggekeken op ons avontuur. Dat begon in 2010. Yhosi werd brugpieper en Stichting Del Pozo (dat toen nog gewoon Ilse en André was) en haar ouders werden het supportteam. Al die jaren heeft Yhosi enorm haar best gedaan, was de numero uno van haar collegio in 2015, kreeg een beurs en doorliep de universiteit zonder ook maar één vak opnieuw te hoeven doen.
We zijn onnoemelijk trots op haar en ook een beetje op ons zelf. We hebben het toch maar mooi 10 jaar volgehouden.
Het was niet altijd makkelijk. Geld overmaken blijkt een dure en soms ook ingewikkelde aangelegenheid. Support op afstand werkt alleen als er een vertrouwensband is en daar kun je op afstand aan bouwen door met elkaar in contact te zijn, te communiceren. Om te kunnen communiceren heb je een telefoon of laptop nodig én toegang tot internet. In het begin ging alles per email en soms telefoon, later met whatsapp. Whatsapp heeft een enorm verschil gemaakt. Ineens konden we elkaar zien en gewoon met elkaar praten. We kregen een inkijkje in wat het betekent om als eerste in je familie te gaan studeren, op een universiteit je weg te vinden, in een studentengroep te komen met jongeren uit andere milieus. We leerden dat studeren geen voorrang kan hebben als één van je ouders ziek is. Gelukkig was Yhosi net klaar met studeren toen ook Bolivia vanwege corona in lock down ging. Wat een geluk heeft haar kleine zusje met een zus die haar hand niet omdraait voor een online les en haar heel goed kan helpen en ondersteunen bij het onderwijs op afstand.
En nu breekt een nieuwe fase aan voor Yhosi en voor Stichting Del Pozo. We hopen dat Yhosi snel een goede baan vindt en aan haar eigen toekomst en die van haar familie kan gaan bouwen. We blijven in contact en we nemen alle geleerde lessen mee .Een traject zoals van Yhosi smaakt naar meer. We willen voor meer kinderen de (financiële)supporter zijn en hen helpen van droom naar diploma! Stichting del Pozo is een ANBI en kan haar werk doen door giften en steun van vrijwilligers. Wil je Stichting Del Pozo steunen? Dat kan! Ga naar www.stichtingdelpozo.nl en zie hoe.
BLOG NUMMER 2
Geld is niet alles
Deze foto is mij, Ilse, heel dierbaar. Hij is genomen in 1996. Ik sta hier samen met mijn vriendin Honoria, baby Helen, 11 kinderen en één ouder in Tambla, Lempira, Honduras.
Twee jaar hiervoor hebben Honoria, mijn man André en ik een soort van fonds opgericht om kinderen in de regio Lempira de kans te geven om na de basisschool voortgezet onderwijs te volgen.
Honoria was in die tijd onderwijsinspecteur. Op haar muildier trok ze dag in dag uit langs de afgelegen schooltjes in de bergen van Lempira. Ze vertelde ons dat veel leerkrachten worstelden met hun motivatie. Waarom zou je deze kinderen les geven, examens laten doen als ze toch nooit verder zouden leren? Wat maakt een 10 op een rapport dan uit? We besloten daar wat aan te doen en richtten het fonds “Fondo educativo para Niños rurales de Lempira” op. Alle schooltjes kregen te horen dat het kind met de beste cijfers van hun school een beurs zou krijgen om verder te studeren op het collegio in Tambla.
Het effect was bijzonder, leerkrachten deden er een tandje bij; immers als jouw beste leerling straks niet mee kan op het collegio zegt dat wat over jouw onderwijs!
De kinderen op de foto zijn de gelukkigen, komen allemaal uit kleine bergdorpjes en hadden stuk voor stuk nooit gedacht de kans te krijgen door te kunnen leren.
Maar dat geluk hadden ze dus mooi wel!
Onderwijs is gratis in Honduras, maar dat betekent niet dat het geen geld kost. De kinderen hadden onderdak nodig, schoolkleren, geld voor transport en schooluitjes, eten, shampoo, maandverband en bovenal morele ondersteuning, een aai over de bol, een luisterend oor en wijze raad.
Het huis van Honoria werd het hart van de ondersteuning. 3-4 kinderen vonden er onderdak en de anderen inclusief hun ouders konden er altijd binnen lopen.
Nu, 23 jaar later, zijn deze kinderen volwassen en hebben zelf kinderen. Bijna alle kinderen hebben het collegio én een vervolgstudie afgemaakt. Eén van de jongens is nu burgemeester van Tambla, één is bosbouwkundige en geeft les op de bosbouwschool in de regio, twee meiden zijn juf geworden een ander secretaresse…
Sommige hebben een ander pad gevolgd, twee jongens zijn vertrokken naar de VS. Met één is nog contact, hij hoopt op een green card. Eén meisje haakte vroegtijdig af en werd zwanger.
Maar wow, wat een effect! Onze ondersteuning ging niet om duizenden euro’s. Het draaide vooral om de support van Honoria. Zij was de spil en maakte dat ouders en kinderen vertrouwen hadden. Het geld hielp om maatwerk te leveren, niet ieder kind had hetzelfde nodig. De één woonde bij een tante en kon daar mee-eten de ander woonde gewoon thuis en had een fiets nodig.
In 2019 heeft Honoria de reis van haar leven gemaakt, ze is twee weken bij ons in Wageningen geweest. We hadden elkaar 23 jaar niet gezien. Het werd niet alleen een heerlijk weerzien, maar ook een boost om Stichting Del Pozo verder vorm te geven vanuit de inzichten en ervaringen in Honduras.
Honoria benadrukte nog maar weer eens: om te studeren is geld nodig, maar geld is niet alles. Het geld gaat alleen werken als kinderen zich gesteund voelen en altijd kunnen aankloppen voor support, wijze raad, die aai over de bol.
Stichting del Pozo is een ANBI en kan haar werk doen door giften en steun van vrijwilligers. Wil je Stichting Del Pozo steunen? Dat kan! Ga naar www.stichtingdelpozo.nl en zie hoe.
BLOG NUMMER 1
Een put om uit te putten
Na jaren dromen over een eigen stichting is het dan eindelijk zo ver, Stichting Del Pozo is een feit.
Al in de jaren 90 was er het plan een stichting te beginnen om de ondersteuning aan Honoria (@zie Blog “Geld is niet alles”) wat formeler te maken. Het kwam er alsmaar niet van.
Nu jaren later met support en financiële steun vanuit de familie kan het wel!
Stichting Del Pozo betekent letterlijk Stichting van de put / de bron. (pozo is Spaans voor “put” of “bron”)
De naam van de stichting is niet zomaar gekozen. Natuurlijk verwijst de naam naar onze achternaam maar de naam verwijst vooral naar de bron die kinderen die van @ Droom naar Diploma willen nodig hebben om financieel en mentaal uit te kunnen putten om hun doel te halen.
Kinderen, of ze nu in Wageningen, Yogyakarta, Mopti, Boekarest, Homs of Bemmel wonen hebben dromen over hun toekomst. Vraag een kind waar ook ter wereld wat hij/zij zal doen als hij/zij groot is en er komt een antwoord; Dan ben ik prof voetballer! Dokter! Moeder! Kapster! Een ster! Ruimtevaarder! Youtuber!
De meeste volwassenen zijn niet precies geworden wat ze wilden worden toen ze 6 waren en toch heel tevreden met hun werk. Ze ontdekten dat leerkracht beter bij hen paste dan ruimtevaarder en dat moeder zijn en dokter prima tegelijk kan.
Helaas zijn er heel veel volwassenen in de wereld die niks hebben kunnen ontdekken simpelweg omdat ze nooit in de positie zijn geweest om op onderzoek te gaan, zelf te ontdekken wat ze wilden en dat vervolgens ook te doen. Geen geld, geen connecties, geboren op de verkeerde plek.
Wij van het bestuur van Stichting del Pozo behoren tot de groep volwassenen die is kunnen worden wat ze wilde. We wonen in een land waar het onderwijs goed georganiseerd is voor iedereen. Onze ouders hebben ons gestimuleerd om te studeren en mentaal ondersteund als dat nodig was. Er was een put om uit te putten en wij waren de putters 😊.
Stichting Del Pozo wil voor kinderen in Bolivia, Mali en Bangladesh die geen eigen “put” hebben die bron zijn en hen de kans geven een “putter” te zijn.
Een kind dat zich financieel en mentaal gesteund weet en durft en kan werken aan zijn/haar droom.
Stichting del Pozo ondersteunt de kinderen altijd samen met hun ouders en als het kan de gemeenschap waarin ze leven.
Stichting del Pozo is een ANBI en kan haar werk doen door giften en steun van vrijwilligers. Wil je Stichting Del Pozo steunen? Dat kan! Ga naar www.stichtingdelpozo.nl en zie hoe.